Creatieve Opdrachten

Brief aan een personage

We hebben dit trimester het boek De helaasheid der dingen door Dimitri Verhulst gelezen. Ik wou graag een brief naar het hoofdpersonage schrijven om mijn mening te geven over zijn leefomstandigheden en beslissingen.

Hallo Dimmetrie,

Ik dacht gisteren nog aan jou. Toen ik mijn zolder aan het opruimen was, vond ik namelijk een oud krantenartikel dat vertelde dat je oom Hermans een nieuw wereldrecord drinken had verbroken. Ik wou dit artikel aan jou geven maar ik heb er nooit de kans voor gekregen. Daarom heb ik besloten om jou dit nu op te sturen samen met deze brief. We sturen elkaar nu al twee maanden lang brieven en ik weet nog steeds bijna niets over je kindertijd. Je hebt me al veel verteld over je vrouw en je zoon maar hoe was je relatie met je ouders? Onderaan in het artikel stond een foto van de familie Verhulst. Aan de foto te zien woonde je toen bij jouw vader. Was het je uiteindelijk gelukt om van bij jouw moeder te vluchten?

 Ik heb je al heel lang niet meer gezien Dimmitrie, we moeten nodig eens samen iets gaan drinken. Het laatste beeld dat ik van jou heb, is van toen we in een restaurant waren en je moeder net haar plaspas had gekregen. Ze was hem aan het gebruiken om als eerst bediend te worden. Dat was ongeveer 30 jaar geleden. Je wou toen vluchten van bij je mama omdat je je zo schaamde voor haar. Ik snap wel dat je in een woede- en frustratieaanval wou vluchten maar ik had nooit gedacht dat je het echt zou doen. Je moeder moet doodsbang geweest zijn, heeft ze je ooit proberen te bereiken? Het moet namelijk moeilijk zijn om zonder moeder te zijn opgevoed, zelfs al was ze gênant.  Ik vind dat een moeder nodig is om te helpen bij de opvoeding, een moeder kan namelijk sommige dingen aanleren die een vader niet kan. Heb je daar nooit spijt van gehad? Toen je wou vluchten wist je bijna niets over je vader en in het artikel kan men duidelijk lezen dat hij niet de rijkste was. Als je bij je moeder gebleven was, had je misschien in een beter huis gewoond en je studies op een betere manier kunnen afmaken.

Een groot deel van je kindertijd voedden  je vader, zijn drie broers en je oma je op. Toen ik het artikel opnieuw las merkte ik ook dat je oma er alles aan deed om de rol van moeder op zich te nemen maar de rest was een ander verhaal. Je oma was heel moedig en bleef steeds rustig. Ik bewonder haar echt. Daarentegen gingen je vader en je ooms elke avond naar het café en door de alcohol konden ze soms heel agressief zijn. Ze zorgden dus helemaal niet goed voor jou en ze kwamen vaak laat terug thuis, meestal ladderzat en met veel lawaai. Ze maakten je waarschijnlijk steeds weer wakker. Hierdoor kon je je dus op school minder goed concentreren en ben  je vaak bij de directeur beland. Als ik jou geweest was, zou ik rond mijn dertien gevraagd hebben om op internaat te gaan opdat ik mijn studies beter had kunnen afmaken. Het is niet omdat je ouders en je ooms heel hun leven naar cafés wouden gaan dat jij hierdoor geen kans mocht krijgen op een normale toekomst. In jouw plaats zou ik zeker afstand hebben genomen van mij familie, zoals jij nu hebt gedaan. Ik snap namelijk dat je het goede voorbeeld wilt tonen aan je zoon en dat hij hiervoor de rest van jouw familie niet mag zien. Hetgeen ik niet begrijp is hoe je met je zoon omgaat! Je zorgt een weekend voor hem en daarna ben je al weer moe en blij om hem terug te brengen naar zijn moeder? Ik vind dat je normaal gezien altijd je kinderen graag zou moeten willen zien en daarom vind ik jouw manier van handelen wat egoïstisch.

Ik begrijp je meeste keuzes dus helemaal en ik ben er steeds voor je. Als je er ooit over wilt praten, kom dan gerust naar me toe, je kent mijn adres.

Tot snel,

Laura